اصولا داستان زندگی اینترنت در این کشور اینگونه است:
اول یه ایده ی خوب واسه داشتن یه سایتِ خوب به ذهنت میرسه!
بعد با کلی زحمت و انگیزه ایده رو به یک طرح خوب تبدیل میکنی!
بعد با کلی هزینه و وقت، طرحت رو تبدیل میکنی به یه سایت!
سپس سایتت میگیره و بازدیدش میره بالا! و طبیعتا از هر نو بشر و قشری وارد سایتت میشن!
خوشحالی و احساس میکنی هزینه هات بی نتیجه نبوده... و عملا تونستی یه کار فرهنگی کرده باشی!
تصمیم میگیری برای بهتر شدن سایت، نظرات بقیه رو هم گوش کنی... یا در معرض دید دیگران بزاری!
پیشرفتت اونقدر زیاد بوده که سایت های دیگه تو رو لینک میکنن!
احساس میکنی تونستی یه فرد اثر گذار باشی...
بعد... یه روز صبح از خواب پا میشی...
میبینی!!! سایت فیلتر شده...
اول تعجب میکنی و خندت میگیره... بعد به خودت میگی شاید اشتباه شده...
خیلی سریع شروع به پیگیری میکنی... و میدونی که هر چی زمان بیشتر بگذره، از محبوبیت سایت کم میشه...
متوجه میشی که بعضیا از عکس های آواتار ِ نا مناسب استفاده کردن... پس اونارو درست میکنی...
متوجه میشی بعضیا حرف های سیاسی، اونم نه مستقیم! با کنایه زدن... اونم درست میکنی...
متوجه میشی دانلود کتاب هم ممنوعه... پس اونم بر میداری...
متوجه میشی باید بری امضا بدی... میری میدی...
متوجه میشی سایتت بعد از 3 ماه باز شد... خوشحال میشی...
متوجه میشی سایت دیگه بازدیدی نداره...
اینجاست که تازه میفهمی همه ی هزینه هات! وقت هات! زحمتات... به باد رفته...
و مهمتر از همه! دیگه انگیزه ای نمونده...
و بعد تو از دور خارج میشی... و بر میگردی به زندگی قبلیت...
و تصمیم میگیری دیگه چنین کاری نکنی!
حالا فک کن این اتفاق واسه چند نفر میافته... واسه چنتا آدم فعال میافته، واسه چنتا نخبه میافته، واسه چنتا دانشجوی نمونه میافته، واسه چنتا سایت ارزشی میافته، واسه چنتا آدمی که سرشون به تنشون میارزه میافته... و نتیجش؟ کاملا مشخصه!!!!!!